دوازده قانون کارما
– قانون عظیم: محصول زندگی ات نتیجۀ همان چیزی است که می کاری که به قانون علت و معلول معروف است. (جز از کِشته نَدروی!) هر آن چیزی که توسط هستی بما برمی گردد، همان (پندار، گفتار، کردار و احساس) ماست که در کیهان منتشر می کنیم. چنانچه خواهان شادی، صلح، عشق و دوستی هستیم، در نتیجه بایستی شاد، صلح طلب، محبوب و یک دوست باشیم.
2- قانون آفرینش: زندگی فقط یک اتفاق گذرا نیست، بلکه مشارکت ما را در همه مراحل و جوانب آن می طلبد. ما بصورت درونی و از طریق محیط بیرونی با هستی، در وحدتی کامل قرار گرفته ایم. (ما جزئی هستیم از کل هستی!) هر آنچه که در محیط بیرون، ما را احاطه کرده است، کلیدی است برای شناخت درون خود. خودت باش و آنچه را که شایسته زندگی خود میدانی، انجام بده.
3- قانون فروتنی: آنچه را که با فروتنی نمی پذیری، از هستی به تو باز خواهد گشت. چنانچه هرکسی را که می بینیم، دشمن یا دارای خصیصه ای منفی تلقی کنیم، در سطح آگاهی بالایی در هستی قرار نگرفته ایم.
4- قانون رشد: در هر مسیری که در زندگی حرکت کنی، در همان مسیر رشد خواهی کرد. این ما هستیم که در مسیر رشد روحی باید تغییر کنیم، نه دیگران؛ تنها چیزی که در زندگی به ما تعلق دارد، همان وجود خودمان است و تنها عامل برای کنترل خویشتن. هنگامی که با احساسی قلبی از درونمان تغییر می کنیم، زندگی مان نیز تغییر پیدا خواهد کرد.
5- قانون مسئولیت: هنگامی که به اشتباهی پی می بریم، بدانیم که آن اشتباه از درون خود ما سرچشمه گرفته است. ما بازتابی از آن چیزهایی هستیم که ما را احاطه کرده اند و هر آنچه که ما را احاطه کرده است، بازتاب دهنده ماست. ما باید مسئولیت هر آنچه را که در زندگی مان وجود دارد را بر عهده بگیریم.
6- قانون پیوستگی: حتی اگر انجام کاری به نظرمان بیهوده بیاید، انجام آن تأثیر خود را در کیهان بجا خواهد گذاشت زیرا پیوستگی بین تمامی اجزاء هستی وجود دارد. برداشتن هرگام، هادی ما بسوی برداشتن گام بعدی است و این عمل همیشه ادامه خواهد داشت. انجام هر کاری با برداشتن گام اول آن شروع می شود. گام ابتدایی و انتهایی هر کاری اهمیتی مشابه دارند، هر دوی آنها برای به انجام رساندن کار مورد نیازند. گذشته، حال و آینده اجزایی جدایی ناپذیر در کیهانند.
7- قانون تمرکز: شما نمی توانید در یک زمان روی دو موضوع تمرکز کنید. هنگامی که بر روی ارزشهای معنوی تمرکز می کنید، اندیشیدن به خشم و طمع (تمایلات نفسانی) غیر ممکن می شود.
8- قانون بخشش: اگر شما به حقایقی در زندگی تان باور دارید، موقعیت هایی برایتان پیش خواهند آمد که آنها را به اثبات برسانید. پیش آمدن چنان موقعیت هایی در زندگی، زمان عمل به باورهایمان است (دو صد گفته، چو نیم کردار نیست).
9- قانون بودن در اینجا و درحال: نگاه دائمی به گذشته برای آنچه که اتفاق افتاده است، ما را از بودن در اینجا و درحال دور می کند (فرزند زمان خویشتن باش). تکیه بر افکار قدیمی، الگوهای قدیمی رفتاری، رویاهای قدیمی و غیره ما را از داشتن افکار و الگوهای نو محروم می کنند.
10- قانون تغییر: تا زمانی که نیاز به تغییر مسیر (راه نا صواب) حرکت را در زندگی بیاموزیم، تاریخ بارها برایمان تکرار خواهد شد.
11- قانون شکیبایی و پاداش: تمام پاداشهای هستی، محصول تلاش در زندگی اند. پاداشهای ارزشمند و ماندگار، نیازمند تلاشی صبورانه و مداوم اند. (بدون شکیبایی، شناخت خدا میسر نمی شود). نشاط حقیقی آن زمانی حاصل می شود که آنچه را که قرار است انجام دهیم و انتظار دریافت پاداش زودهنگام برای آن نداشته باشیم.
12- قانون اهمیت و الهام: همان میزانی بدست می آوری که برایش زحمت می کشی (نابرده رنج، گنج میسر نمی شود). ارزش هر چیزی بستگی مستقیم به میزان انرژی و خواستی دارد که صرف رسیدن به آن می شود (تداوم خواستن، توانستن است).